Auteur: Johan Riezebos

Gistermiddag is Joëlle onverwachts weer opgenomen in het WKZ in Utrecht. Het ging in de nacht van zaterdag op zondag al niet zo goed, ze huilde veel en was erg verdrietig. Zondagochtend had ze veel pijn, en later bleek ook haar temperatuur verhoogd. Bij het verschonen van de wond in de buik ontdekten we tot onze grote schrik een dikke harde bult rond de wond. Twee uur eerder hadden we de wond nog bekeken, toen was nog niets te zien. Joëlle vertoonde inmiddels tekenen van heftige pijn.

Na telefonisch raadplegen van de spoedeisende hulp en de crisisdienst is besloten Joëlle op te halen met een ambulance, en haar direct naar Utrecht te vervoeren. Op de spoedeisende hulp van het UMC, en later in het WKZ, werd ze onderzocht. Dit leverde in eerste instantie niets op. Inmiddels werd ze steeds zieker. Ze gaf een paar keer slijm met oud bloed over. Om de sonde niet te hoeven gebruiken werd een infuus ingebracht. Ook werd gestart met een antibiotica kuur omdat er ontstekingswaarden in het bloed zichtbaar waren.

Vanochtend zijn opnieuw scans gemaakt en bestudeerd. Vandaag in de loop van de dag is geconstateerd dat het ballonnetje dat in de maag hoort te zitten en de gastro-stoma op zijn plaats houdt, tussen de maag en de buikwand terecht is gekomen. Dat is waarschijnlijk gaan ontsteken.

Inmiddels is het ballonnetje leeg gemaakt, en terug de maag in geplaatst. Daarna weer gevuld met water. Een paar uur later hebben ze voorzichtig wat voeding via de sonde gegeven. Dat ging goed. Ook de voedingen daarna verliepen zonder problemen.

Vanmiddag zag Joëlle er weer een stuk beter uit en lachte ze weer een beetje. Ze is al aardig opgeknapt in vergelijking met gisteren. Ook de bult is aan het slinken. Als het goed blijft gaan krijgt ze morgen weer de normale hoeveelheid voeding. Als ze verder opknapt, en de sonde blijft goed zitten, zal ze misschien woensdag weer naar huis mogen.

Een totaal onverwachte wending. Even schrikken, maar gelukkig mag het meevallen en gaat het nu weer de goede kant op. Ook voor Willemijn en Matthias was het schrikken; op zondagmiddag een ambulance voor de deur. “En het ging juist zo goed” zei Willemijn met een beteuterd gezicht…

Zodra er nieuwe ontwikkelingen te melden zijn proberen we het zo snel mogelijk hier te melden!

De laatste dag van het jaar is aangebroken. Een dag waarop veel teruggezien wordt op het achterliggende jaar. Onwillekeurig ben je voor jezelf geneigd om de balans op te maken. Iedereen heeft zo zijn of haar eigen mijmeringen.

Wij kijken terug op een jaar waarin veel gebeurd is. Joëlle geboren, gelijk daar achteraan de zorgen en de ziekenhuisbezoeken. De onderzoeken, de onzekerheid. Tegelijkertijd ook het genieten van zo’n lief meisje, waar je je nog hechter aan verbind door alles wat je met elkaar meemaakt.

Het was een jaar vol zorgen. Maar ook een jaar van veel zegeningen. Met zoveel mooie momenten. Zoveel om dankbaar voor te zijn. Zoveel zaken die voorheen vanzelfsprekend leken, en waarvan we hebben ontdekt dat ze niet vanzelfsprekend zijn. Dat het bijzonderheden zijn. Wonderen. Genade. Terugziend op dit jaar moeten we denken we aan het vers wat op één van de vele, vele kaarten staat die we dit jaar ontvingen:

Dankt, dankt nu allen God
Met hart en mond en handen,
Die grote dingen doet
Hier en in alle landen,
Die ons van kindsbeen aan,
Ja, van de moederschoot,
Zijn vaderlijke hand
En trouwe liefde bood.

Eén van die wonderen willen we graag nog met u delen. Iets wat vanzelfsprekend lijkt, maar waar we zo verwonderd over zijn. Afgelopen zaterdagochtend ontdekten we in Joëlle’s mond een doorgekomen tandje. Op de goede plaats, in de onderkaak. Zaterdag, de dag erna, ontdekten we een tweede tandje. Op de goede plaats, in de bovenkaak. Voor ons is ’t een wonder!

Verder maakt Joëlle het goed. Ze heeft rust nodig, dat merken we. Als het druk is in huis, dan heeft dat zijn weerslag op Joëlle. Ze heeft nog veel te verwerken, en ze slaapt nog wat onrustig. Wel zien we dat het iedere dag een beetje beter met haar gaat. Steeds weer iets meer kleur, steeds weer iets meer vrolijkheid!

Als het om het toekomende jaar gaat, dan kunnen we ons wel bezig houden met allerlei  zorgen, angsten en mogelijke moeilijkheden. Maar ach… Eben-Haëzer; Tot hiertoe heeft de HEERE ons geholpen. We houden ons graag vast aan de woorden uit zondag 10 van de Catechismus: “Dat wij in alle tegenspoed geduldig, in voorspoed dankbaar zijn mogen, en in alles dat ons nog toekomen kan, een goed toevoorzicht hebben op onze getrouwen God en Vader”.

Wij wensen dit iedereen van harte toe.

Twee minuten geleden hebben we definitief groenlicht gekregen… Joelle mag naar huis! We gaan snel inpakken en naar de auto. Net voor Kerst thuis!

Hierbij een korte update. Het gaat nog steeds heel goed met Joëlle. Gisteren is ze in de loop van de dag van de IC naar de verpleegafdeling verhuisd. Ze heeft veel geslapen en is nog niet helemaal comfortabel. Maar gisteravond ook weer echt gelachen en een beetje gespeeld. Al weer een lekker kleurtje op de wangen.

Inmiddels hebben we één van de chirurgen gesproken. Hij heeft meer uitleg gegeven over wat ze precies gedaan hebben. De afwijkingen in het neus/mondgebied zijn zo ongewoon dat het lastig is om precies uit te leggen. In elk geval hebben ze het grootste gedeelte van het gezwel weg gehaald. Maar ook zijn er een paar stukjes blijven zitten, die nu gebruikt worden bij het dichten van het gehemelte. De slagader zit daar nog aan verbonden, en die blijft ook gewoon zitten. Het doel is niet om Joëlle zo aan te passen dat het allemaal ‘normaal’ is, veel meer zo dat het functioneel is.

In een later stadium moet nog het zachte (achterste) gedeelte van het gehemelte gedicht worden. Verder moeten we afwachten hoe tandgroei e.d. zich gaat ontwikkelen.

Joëlle zal in elk geval nog tot maandag moeten blijven, en misschien nog iets langer. Maar dat wachten we rustig af. We hebben nog wat foto’s geplaatst in de map operatie fase II.

De operatie is geslaagd! Vanmiddag om 13.30 uur is Joëlle de OK op gegaan, en rond 17.30 uur konden we bij haar komen kijken op de IC. We kregen het goede bericht dat de operatie geslaagd is. Het is bijzonder goed gegaan.

Het gezwel is zo goed als helemaal verwijderd. De weggehaalde zwelling is als het ware afgepeld, een stuk daarvan is gebruikt als huid om een stukje gehemelte te dichten. Dit is erg fragiel, en het is de vraag of het aanslaat. Maar dat zal de komende tijd blijken. Verder is de PEG-sonde succesvol in de maag geplaatst.

Wel ligt Joëlle nog op de intensive care. Dit om de pijnstillende medicatie goed af te stemmen en haar ademhaling in de gaten te houden. Ook bloed het af en toe in haar mond. Verder heeft ze een beetje koorts. Ze wordt niet meer beademd en ze is al wakker geweest, we hebben haar even “gesproken”.

Als alles goed blijft gaan is de IC voor één nachtje, en gaat ze morgen naar de verpleegafdeling. Hoe lang ze nodig heeft om verder te herstellen weten we nog niet.

Ondanks dat Joëlle vanaf 03.00 uur vannacht geen voeding meer heeft gehad, heeft ze tot 13.30 uur geduldig en rustig met ons gewacht. Ze had naar ons idee wel door dat er wat ging gebeuren. Het was echt bijzonder om te zien hoe rustig ze onder alles is gebleven. Ook zelf hebben we (opnieuw) ervaren dat we veel rust kregen voor- en tijdens de operatie.

We zijn opgelucht en heel dankbaar. We horen hier zoveel verhalen van zieke kinderen waarbij het heel anders gaat. En dan gaat het bij Joëlle zo buitengewoon goed. Wat is de Heere toch goed voor ons! Hij heeft de vele gebeden verhoord. De kracht van het gebed hebben we vandaag sterk mogen ervaren. Onze dank gaat uit naar onze goede en genadige God, schepper en bewaarder van alle dingen.

Looft den HEER’, want Hij is goed;
Looft Hem met een blij gemoed;
Want Zijn gunst, alom verspreid,
Zal bestaan in eeuwigheid.

We hebben voor vannacht een zogenaamde ouderkamer toegewezen gekregen, zodat we hier samen kunnen blijven. Morgen zien we verder.

Het gaat door. Dat is de boodschap die we vandaag hebben gekregen. Joëlle is vandaag opgenomen en onderzocht. De resultaten zijn gunstig, Joëlle is sterk genoeg om de operatie van morgen te ondergaan. De planning is dat ze rond het middaguur geopereerd wordt. Daarbij werd al wel opgemerkt dat er twee operaties voor die tijd uitgevoerd worden. Het is dus goed mogelijk dat het vertraging oploopt.

Verder is er vandaag bloed afgenomen, en een pH-metrie meting (ofwel zuurgraadmeting) verricht. Deze meting loopt nog. Er wordt dan een metertje aan een slangetje via de neus in de slokdarm ingebracht. Deze moet 24 uur blijven zitten. Een computertje slaat de metingen op. Dit is van belang voor de plaatsing van de PEG-sonde.

Lianne blijft vannacht bij Joëlle slapen. Ze heeft de schone taak om Joëlle vannacht door te voeden, omdat ze vandaag weinig voeding heeft gehad. En daarnaast ook de slaap- en voedingstijden te noteren i.v.m. de pH-metrie meting.

Het was een lange dag in het ziekenhuis. Weer veel indrukken opgedaan. We zijn blij en dankbaar dat het morgen door mag gaan. We zien de operatie met vertrouwen tegemoet. We bidden dat God Zijn zegen wil geven en de operatie wil laten slagen.

We hebben een nieuwe datum voor de operatie uit Utrecht doorgekregen: 19 december. Dit is uiteraard onder het voorbehoud dat Joëlle op dat moment sterk en gezond genoeg is. Op dit moment neemt de verkoudheid van Joëlle langzaam af. Dat is in alle opzichten fijn. Ook het spugen is daardoor een stuk minder. Doordat de voeding er goed in blijft sterkt ze ook beter aan. We hopen dat deze lijn zich voort zet.

Onverwacht nieuws: de operatie van morgen gaat niet door.

Vandaag is Joëlle opgenomen en zijn er onderzoeken gedaan. Echter gezien haar gezondheidssituatie van dit moment (verkoudheid) is er teveel risico op problemen met de beademing tijdens of na de operatie. Er is altijd het risico van complicaties, maar helaas wordt dat risico op dit moment hoog ingeschat. Er valt dan te denken aan bijvoorbeeld longontsteking of andere infecties/onstekingen waardoor Joëlle onnodig langdurig op de IC terecht zou kunnen komen.

Voor de artsen een moeilijk beslissing. Voor ons een teleurstellende beslissing. We zijn hier immers zo naartoe geleefd, en hebben ons er op ingesteld. Veel organisatie vooraf. En dan gaat het toch niet door. Wel zijn we er van overtuigt dat de artsen deze keuze hebben gemaakt in het belang van Joëlle, en dat het -hoe moeilijk het ook is- een goede keuze is. Ook hebben we ervaren dat deze keuze heel goed afgewogen is.

Bij ons moet de knop nog even om. Mentaal is het moeilijk om deze nieuwe ontwikkeling nu een plek te geven.
We zijn geraakt door het geweldige meeleven wat ons in deze dagen omringd, soms uit onverwachte hoek. Hartelijk dank daarvoor.

Zelf nemen we nu even een paar dagen rust. We hopen dat we in de loop van volgende week wat meer kunnen vertellen over de nieuwe plannen.

Vandaag hebben we in Utrecht een bespreking gehad over de aanstaande operatie. De geplande datum van opereren is 21 november a.s. Vanwege de voorbereidingen zal ze de 20e worden opgenomen.

Een aantal artsen hebben vandaag onderzoek verricht naar de zwelling die weggehaald moet worden. Het gaat een lastige operatie worden omdat je niet goed kunt zien tot hoe ver de zwelling ‘kronkelt’. Daarbij moet geopereerd worden in een gebied wat goed doorbloed is. En dan is er ook nog de slagader die los gemaakt en afgebonden moet worden. Hoe het gat wat dan ontstaat in het gehemelte gedicht moet worden weet men nog niet. Dit zou volgens het oorspronkelijke plan ook tijdens deze operatie gebeuren. De gedachte was om met bestaand huidweefsel uit bijvoorbeeld de wangen het zachte deel van het gehemelte te dichten. Dit gaat echter niet lukken omdat het gat te groot is. Daarom zal er een tweede operatie gepland worden, naar verwachting een paar weken na de operatie van 21 november. Beide operaties zijn volledig onder narcose.

Ook zal (hoogstwaarschijnlijk) tijdens deze operatie een PEG-sonde ingebracht worden. Dat is een sonde die rechtstreeks door de buikwand het maagje in gaat. Dit is omdat er nog geen zicht is op wanneer ze kan stoppen met sonde voeding. Voorlopig is slikken nog een probleem, en krijgt ze haar voeding nog volledig via een sonde. De huidige sonde die door de neus gaat is dan niet meer nodig.

D.v. 21 november is over 3 weken, dus dat is al snel. Het is een gecompliceerde ingreep waarbij de artsen voor een aantal uitdagingen staan. Voor een deel moeten ze improviseren naar aanleiding van wat ze aantreffen. Alles bij elkaar genomen zijn er een aantal factoren die de operatie best risicovol maken. De andere kant is: het is nodig. Ook merken we in de gesprekken en onderzoeken dat er uiterst zorgvuldig en kundig gehandeld wordt. Dat geeft vertrouwen! Bovenal weten we dat ook deze ingreep, de weg ernaartoe en het herstel, geleid wordt door onze God. Hij zorgt voor Joëlle en voor ons. Daarin is vooral ons vertrouwen.

Dat neemt niet weg dat we er tegen op zien. Het zal een moeilijke en een drukke tijd worden; 2 operaties in 2 maanden (waarschijnlijk). We weten ons omringd met veel warm meeleven, maar ook (nog steeds!) met praktische hulp die, vaak spontaan, geboden wordt. We zijn daar erg dankbaar voor! We willen vragen of u Joëlle en ons in de aanloop naar de operatie wil gedenken in uw gebed.

Vanmiddag hebben we telefonisch uitslag gekregen van de MRI scan. Als eerste werd ons het goede nieuws verteld dat de zwelling die weggehaald moet worden zo goed als zeker niet in verbinding staat met de hersentjes. Daarmee is het risico op hersenbeschadiging ten gevolge van de operatie zeer klein geworden.
Wel is er op de scan een nieuwe complicatie ontdekt: er is een derde wervelslagader aanwezig. Deze loopt vanaf de aorta naar het hoofd, en heeft een verbinding met de weg te halen zwelling. Normaal gesproken zijn er twee van deze slagaders (links en rechts) Joëlle heeft er één extra, die door het midden loopt. Deze slagader kan voorzover nu bekend gewoon blijven zitten, maar moet uiteraard los gemaakt worden van de zwelling.
Door deze ontdekking zal er bij het voorbereiden van de operatie een extra plan gemaakt moeten worden om de zwelling los te maken van de slagader. Dat vraagt extra specialisme op dit gebied. En er zullen extra voorzorgsmaatregelen genomen worden zoals het klaarzetten van extra bloed (waarvan overigens niet zeker is dat het ook echt nodig is).

Gemengde gevoelens dus. We zijn erg opgelucht dat de hersens goed beschermd liggen. Een derde slagader in je hoofd… tsja… daar is eigenlijk niet zoveel over bekend. Gaat dat voor problemen zorgen? Weten we niet. Tot nu toe heeft ie dat niet gedaan. De artsen gaan er van uit dat ie dat ook niet gaat doen. Bijzonder is het wel. Maar daar kijken we inmiddels niet meer raar van op 😉

De vervolgstap is het plannen van de operatie. Daar zijn weer de nodige man- en vrouwschappen voor nodig. Het is de bedoeling dat er deze maand een datum komt. Dus voor 1 november zouden we moeten weten wanneer de operatie uitgevoerd wordt. Hiervan worden we schriftelijk op de hoogte gesteld.

Naast deze ontwikkeling gaat het met Joëlle goed. Er zijn wat problemen met het binnen houden van de voeding. Onlangs heeft ze in een paar dagen tijd 5 keer de sonde uitgespuugd, en hem er 2 keer uitgetrokken. Het is een zoektocht naar goede oplossingen, en het vraagt de nodige energie en aandacht. Maar ze lijkt zich tot op heden goed te ontwikkelen, zowel verstandelijk als motorisch. Ze begint steeds meer te brabbelen. En lachen doet ze nog iedere dag! Als we tot nu toe de balans opmaken dan kunnen we niet anders zeggen dan dat God ons tot hiertoe heeft geholpen. Ook voor het toekomende is ons oog op Hem gericht. “Zijn macht is groot, Zijn trouw zal nooit vergaan!” (naar Psalm 93).