Joëlle is alweer een paar dagen in Harderwijk. Het gaat goed met haar. Ze is in twee dagen 100 gram gegroeid! We zijn de afgelopen dagen o.a. druk geweest met de voorbereidingen van de thuiskomst van Joëlle. Het bespreken van gespecialiseerde kinderthuiszorg, het zelfstandig overweg kunnen met de sonde, een calamiteitenprotocol, etc. Ook moet Lianne voldoende hersteld zijn.
We hebben een gesprek gehad met een lactatiekundige i.v.m. het kolven in de huidige situatie. Dat is soms nog best ingewikkeld, alleen al qua planning. Dan hebben we het nog niet over de fysieke aspecten. Toch wil Lianne zo lang mogelijk moedermelk geven. Voor Joëlle is dat het beste, zeker in de gegeven omstandigheden.
Verder wordt er nog steeds veel geprobeerd om Joëlle te stimuleren haar mond te gebruiken. Dit om te voorkomen dat ze alleen maar negatieve ervaringen op doet in het mondgebied. Dat zou later weer allerlei problemen kunnen geven. Soms lukt het haar om even op een speentje te sabbelen. Maar haar favoriet is een in moedermelk gedoopt gaasje. Die moet je goed vasthouden, anders eet ze ‘m op. Heerlijk kan ze daar op liggen sabbelen.
Tja en verder is de huidige situatie zo dat als alle voorbereidingen zijn getroffen Joëlle naar huis mag. Om dit verantwoord te doen komt er nog best wat bij kijken, en we kunnen nog niet zeggen wanneer precies. Maar we verwachten wel dat het ergens in de komende weken zal zijn. We zien daar erg naar uit. Tegelijkertijd betekent het ook een grote verantwoordelijkheid en door de combinatie van kolven, sondevoeding en verzorgen zullen we onze handen vol hebben. Gelukkig hoeven we het niet alleen te doen. We worden aan alle kanten omringd door warme ondersteuning.
Willemijn en Matthias zijn inmiddels weer thuis. ’t Is lastig te beschrijven hoe dat voelt. Om weer bij je kinderen te zijn, en voor ze te kunnen zorgen. Het eenvoudige feit dat je zelf er voor ze kunt zijn. Dat lijkt zo vanzelfsprekend. Dat was voor ons ook vanzelfsprekend. Maar nu is het bijzonder geworden. We zijn er zeer dankbaar voor.