Tandarts

De meeste kinderen bezoeken zodra ze een beetje fatsoenlijk doorgekomen melkgebit hebben de tandarts voor controle, foto’s en fluoridebehandelingen. En als je een ouderwetse tandarts hebt krijg je na die tijd een snoepje omdat je zo stil hebt gezeten… ☹. Of wil de tandarts zich er van vergewissen dat je weer terug komt? Afijn, tegenwoordig zijn het vaak mandjes met allerlei grabbeltonprullaria waar je uit mag kiezen. Beter!

Joëlle gaat niet naar een gewone tandarts. Vanaf dat ze een half jaar is zijn er operaties uitgevoerd, om haar mondgebied te reconstrueren. Zo is er onder andere een extra onderkaak verwijderd, een gezwel uit haar gehemelte weg gehaald en een dubbele mondbodem verwijderd. Dit is gebeurd in de leeftijd vanaf een half jaar tot anderhalf jaar. Heel wat benauwde uurtjes.

Daarna waren er de controles na de operaties door de kaakchirurg, de plastische chirurg, de kindertandarts, de orthodontist, en nog een paar witte jassen. De bezoekjes ter controle waren op enig moment dusdanig frequent dat ik het hele team een keer bij ons thuis uitgenodigd heb, zodat wij een keer niet die kant op hoefden. Leek me ook nog eens heel gezellig. Maar daar is niet van gekomen. De frequentie van afspraken ging daarna overigens wel naar beneden 😊.

Maar goed. De tandarts. Tot op heden was Joëlle onder controle bij de tandarts van het WKZ in Utrecht. Na het laatste bezoek is afgesproken een tandarts in de regio te zoeken. Dat moet wel een gespecialiseerde tandarts zijn die vervolgens in principe alleen controles doet. Eventuele behandelingen zullen in het WKZ moeten plaatsvinden.

Daar is behoorlijk wat tijd overheen gegaan. Maar afgelopen maandagochtend hadden we een intake bij een ‘gewone’ gespecialiseerde kindertandarts hier in het dorp (Dental Clinics Ermelo). Bijna een uur hebben we als ouders (zonder Joëlle) aan tafel gezeten met de tandarts. Ik heb nog nooit een tandarts zo veel horen praten. (De mijne zegt niet zoveel). Ik dacht nog: praatjes vullen toch geen gaatjes? Maar dat is een beetje cynisch (ik ben van nature geen tandartsenvriend). Het gesprek bevatte best veel nuttige informatie, en daar was het tenslotte om te doen. Tevreden dus.

De volgende stap is dat Joëlle gaat kennismaken met de tandarts, de praktijkruimte en de stoel. De één op één aandacht en zorg voor (kwetsbare) kinderen is goed en geeft vertrouwen. De deskundigheid van de praktijk blijkt uit alles. We zullen dus onze dochter langzaam maar zeker moeten gaan toevertrouwen aan de plaatselijke tandarts.

We dachten bij een tandarts: twee keer in het jaar naar de tandjes kijken. Maar dat wordt toch wat anders. De tandarts had het over dat het in het begin wat intensiever is, om Joëlle goed te leren kennen. En Joëlle moet gewend raken aan de tandarts(omgeving). Door veel routine en structuur te creëren en dat regelmatig te herhalen moet Joëlle vertrouwd raken. Als de beginfase achter de rug is hoeft ze nog maar!! vier keer per jaar voor een controle te komen.

Zoals bijna alles medische specialismen in Nederland (en dat zijn er heel veel) is ook de tandarts vooral gericht op zijn/haar eigen specialisme: het gebit. Dat is, zo lijkt het tijdens het gesprek, zo’n beetje het belangrijkste onderdeel van je kind. Dat moet je bijzonder goed verzorgen, daar moet je heel veel aandacht aan geven. Want anders…

Natuurlijk. Het gebit is heel belangrijk! Maar wat dacht u wat de oogarts daarvan vind? Of de neuroloog? De KNO arts? De wervelkolomarts? Of de orthopedagoog? Of gewoon de fysiotherapeut? Juist. Zij vinden hún specialisme vooral het belangrijkste.

En wij? Als ouders probeer je het algeheel welzijn van je (zorgen)kind zo goed mogelijk te monitoren. Haar de zorg geven die nodig is. Maar haar ook in bescherming nemen tegen onnodige zorg. Het valt soms niet mee om daar een goede balans in te vinden. Daarbij komt dat wij haar overal naartoe moeten begeleiden, en dat kost veel tijd en energie. In de stoel. Jas aan. In de bus. Uit de bus. Jas uit. Uit de stoel. In de stoel. Jas aan. In de bus. Uit de bus. Jas uit. Uit de stoel. In bed. Uitrusten.

Hebben we het nog niet over de vermoeidheid die na afspraken er thuis uitkomt, meestal in de vorm van dreinen, drenzen, jengelen en jangelen. Oh ja, de tandarts had nog een gratis goed advies voor onszelf! Met een bezorgde blik: “Jullie moeten ook goed voor jezelf zorgen…”
Oeps. Zie we er zo verlopen uit? Het is maandagochtend. Laten we daar maar op houden 😊