Hierbij een update over vandaag. Afgelopen nacht is rustig verlopen. Vanmorgen is Joëlle van de beademing afgehaald. Dat ging heel goed, ze nam het zelf goed over. Ook de slaapmedicatie is toen stopgezet. In de loop van de dag was ze even wakker, en heeft ze ons aangekeken en wat gebrabbeld. Verder heeft ze veel geslapen ‘op eigen kracht’. Naar mate de dag vorderde kreeg ze weer meer kleur. Ook heeft ze vandaag weer voeding gekregen. De zware pijnstillende medicatie is fors verminderd, ze krijgt nog wel wat lichtere pijnstilling en een preventieve antibioticakuur.
Vanmiddag heeft Joëlle zelfs al even op schoot gezeten. Dat was fijn en tegelijkertijd merkten we dat het Joëlle erg moe maakte. Haar mond sluit zich ook steeds beter naar mate de dag vordert. Als alles blijft zoals het nu is mag ze morgen van de IC af en naar een gewone kinderverpleegafdeling.
Nog een aantal medische weetjes: tijdens de operatie kwamen ze er achter dat ze een hele dikke mondbodem had, die bestond uit twee lagen bodem met in beide lagen speekselklieren. Dat is dubbel, dus de mondbodem is ook gecorrigeerd. De onderlip bestaat eigenlijk ook uit twee onderlippen die tegen elkaar aan zijn gegroeid. Verder hebben we een buisje met een paar echte tandjes erin gekregen, die kwamen uit het kaakbeen wat uit haar onderkaak stak. Of het gezwel wat uit het gehemelte komt ‘hersenvliesvrij’ is, is nog steeds niet duidelijk. Dat zal over een paar maanden middels een MRI scan duidelijk moeten worden. Verder is de lipriem (onderlip) die aan de kaak/tandvlees vast zit toch niet losgemaakt, omdat die zorgt voor de doorbloeding van het tandvlees. Wellicht vraagt dit later nog om een kleine ingreep. Zo goed als alle afwijkingen wijzen steeds meer in de richting van dubbelingen.
Zelf komen we net van de afdeling, en hebben daar de chirurg gesproken die de operatie mede uitgevoerd heeft. Dat was even een fijn gesprek. Hij, en zijn collega’s, zijn erg tevreden over het resultaat.
Vandaag hebben we tot ongeveer 15.30 uur bij Joëlle gezeten en wat door het ziekenhuis gedwaald. Toen kregen we een telefoontje met de mededeling dat er een kamer in het Ronald McDonaldhuis vrijgekomen was. Daar mogen we vannacht slapen, en gebruik van maken zolang het nodig is. Dat geeft ons weer wat rust.
Tot nu toe zijn we aangenaam verrast over het snelle herstel en de hele gang van zaken. We hopen en bidden dat dit zo door mag zetten. Dan ziet het er naar uit dat Joëlle toch relatief snel weer thuis zal zijn.