Een raar plekje en drukte

Joëlle heeft al heel lang een raar plekje op de zijkant van haar hoofd. Het lijkt een open wondje die niet dicht gaat. Ze lijkt er niets van te voelen en het zit onder haar haren, waardoor het eigenlijk geen probleem is. Met het haren kammen kan het wel gevoelig zijn. Maar het is toch een raar plekje. Daarom hebben we enige weken geleden besloten om het plekje aan haar arts te laten zien. De arts heeft ons doorverwezen naar de dermatoloog.

Inmiddels heeft een paar afspraken achter de rug. Er is uitgebreid door meerdere deskundigen naar het plekje gekeken. Alleen niemand weet wat het nu eigenlijk is. Daarom is inmiddels een biopsie genomen in het WKZ. Op dit moment wachten we nog op de uitslag, best spannend! De vervolgbehandeling is afhankelijk van wat er uit de biopsie komt. Meerdere dokters- en ziekenhuisbezoekjes hebben we in de achterliggende weken weer achter de rug. We hopen dat de uitslag positief zal zijn.

De elektrische rolstoel, hier op school.

Iets anders wat onze aandacht vraagt zijn de rolstoelen. Joëlle heeft een handbewogen rolstoel en een elektrische rolstoel. Voor beide stoelen geldt dat ze er een beetje uitgroeit. In de achterliggende weken hebben we passingen gehad voor nieuwe rolstoelen. Daar komt nog heel wat bij kijken. Een rolstoel is helemaal maatwerk. Er moeten veel keuzes in gemaakt worden. Dit doen we altijd samen met de ergotherapeut die Joëlle goed kent en een leverancier.

Al met al hebben we onze handen vol. Want naast bovenstaande zijn er de lopende extra aandachtsgebieden: het beheren van medicatie, het beheren en administreren van het PGB, (bijna dagelijkse) afstemming met de therapeuten en de klassenleiding, bijeenkomsten op school, de taxi, het bestellen van incontinentiematerialen, logeeropvang. Uiteraard komt daar de dagelijkse zorg en begeleiding bij. Maar ook de zorg voor Benjamin en de aandacht voor de andere kinderen zijn belangrijk. Dat maakt ons tot drukke mensjes die soms (lees vaak) vergeten nog een beetje voor zichzelf te zorgen… Gelukkig kunnen we elkaar tot een hand en een voet zijn en zijn er ook lieve vrijwilligers uit o.a. onze kerkelijke gemeente die ons zo nu en dan even helpen met bijvoorbeeld oppas.

Voor nu heeft Joëlle meivakantie en hoopt ze volgende week een midweek te gaan logeren. Dat geeft ons ook zeker weer wat lucht. Fijn dat dat kan!

Een nieuw jaar

We wensen iedereen vanaf deze plek, mede namens Joëlle, een goed en gezegend nieuw jaar toe!

En ‘vanaf deze plek’ is deze keer ons wintervakantieadresje op de Sallandse Heuvelrug waar we in alle rust met ons gezin Kerst en Oud & Nieuw doorbrachten.

Veel bijzonders doen we hier niet. Benjamin is een half jaar oud en vraagt nog het nodige. Maar dat is fijn; we hoeven niets. Joëlle, Samuël en Benjamin genieten daar juist van. In ons dagelijkse leven hebben we veel bezigheden en verplichtingen. Tijd en aandacht komen we vaak wat te kort.

Hier hebben we geen verplichtingen en geen plannen. We zetten geen wekker en bedenken niet wat we willen doen. Natuurlijk, de zorg voor Joëlle gaat door. En met het ritme van een baby heb je ook rekening te houden. Maar verder doen we een beetje wat in ons opkomt. Concreet is dat een kerstvakantie met veel rust, wandelingen maken, boeken lezen, eten koken, zwemmen en spelen met de kinderen.

Nog een paar dagen, dan dringen de verplichtingen zich weer op. Dat is niet erg, hoewel we het jammer vinden dat de vakantie bijna voorbij is. Juist die afwisseling van een druk gezinsleven en een dito baan met een korte, vacante, periode van niets doen is goed. In dat niets doen lees je wat, luister je wat, praat je wat, pieker je wat. Je beschouwt zo hoe het één ander in je leven verloopt en je maakt de balans op. En hoe die reflectie ook verloopt, uiteindelijk blijft altijd over: wij niets en Hij alles.
Om met de 17e -eeuwse predikant en dichter Van Lodenstein te zeggen of te zingen:

Hoog, omhoog, het hart naar boven!
Hier beneden is het niet:
’t Ware leven, lieven, loven
Is maar, daar men Jezus ziet.
Wat men hoor’ of zie op aard’,
Is ons kost’lijk hart niet waard:
Wil men leven, lieven loven;
Hoog, omhoog, het hart naar boven!