Pech met de PEG

Vorige week vrijdagochtend trof ik een vrolijke Joëlle aan in haar bedje. Het is de laatste dag van de voorjaarsvakantie, en de dagen vrij hebben haar goed gedaan. Ze heeft ervan genoten, en het lijkt of ze meer aan het praten is (in haar eigen brabbeltaaltje). Alleen ze stinkt behoorlijk. Op bed verschoon ik haar. Maar dan blijkt haar hemd en onderbroek ook nat te zijn. Alles uit dus. Met dat ik haar hemdje over haar hoofd trek schrik ik me een hoedje…

De sonde zit niet in de buik!! Het daarvoor bestemde gaatje (fistel genoemd) lijkt me lachend aan te kijken. Los hangt de sondeslang met de MIC-KEY button in haar bed. Het ballonnetje tussen maag en de buikwand die de sonde op zijn plek moet houden is kapot gegaan en leeggelopen. Dan schiet bij de minste beweging de hele sonde uit de buik.

Even terugduwen zou je zeggen. Je moet echter weten dat een gaatje door de buikwand met ongeveer een half uur dichtgegroeid is… Ik geef een schreeuw naar Lianne en roep dat de sonde eruit is, zodat zij de benodigdheden kan pakken om te kijken of we nog een nieuwe sonde kunnen plaatsen. We weten immers niet of het slangetje er nog maar net uit is, of al een langere tijd.

Snel koken we water en laten dat afkoelen, terwijl we een nieuwe set met alle benodigdheden die we voor nood hebben liggen open trekken. Er zit een heel dun naaldje bij, deze steekt Lianne direct in het gaatje in de buikwand. Hij prikte er bijna gelijk doorheen. Gelukkig! Misschien toch geen ziekenhuisopname!

Dan moet het ballonnetje wat nog leeg is door het gaatje. We kwakken een scheut glycerine op de wond en zoeken met de nieuwe sonde naar het gaatje in de glibberige gel. Een paar keer lukt het niet, we zetten wat druk op de wond en blijven proberen. Dan ineens…. Tjoeps! Hij schiet er weer in. Pfoeh, opluchting! We vullen met behulp van een spuitje het ballonnetje met afgekoeld gekookt water zodat de sonde achter de buikwand blijft zitten, en sluiten de rest van het systeem aan.

We kunnen weer voeding geven. Was toch even spannend. Als het niet lukt moet je naar het ziekenhuis en moet het gaatje chirurgisch opengemaakt worden. Maar er is in dat geval ook geen manier meer om Joëlle te voeden. En met de wetenschap dat ze dat niet zo lang volhoudt is het een extra opluchting dat de MIC-KEY button er weer in zit!

Tijd om opgelucht adem te halen en elkaar even vast te houden om weer bij te komen. Daar nemen we dan ook maar de tijd voor, om vervolgens heel sterke koffie te gaan zetten!