Een nieuw jaar

We wensen iedereen vanaf deze plek, mede namens Joëlle, een goed en gezegend nieuw jaar toe!

En ‘vanaf deze plek’ is deze keer ons wintervakantieadresje op de Sallandse Heuvelrug waar we in alle rust met ons gezin Kerst en Oud & Nieuw doorbrachten.

Veel bijzonders doen we hier niet. Benjamin is een half jaar oud en vraagt nog het nodige. Maar dat is fijn; we hoeven niets. Joëlle, Samuël en Benjamin genieten daar juist van. In ons dagelijkse leven hebben we veel bezigheden en verplichtingen. Tijd en aandacht komen we vaak wat te kort.

Hier hebben we geen verplichtingen en geen plannen. We zetten geen wekker en bedenken niet wat we willen doen. Natuurlijk, de zorg voor Joëlle gaat door. En met het ritme van een baby heb je ook rekening te houden. Maar verder doen we een beetje wat in ons opkomt. Concreet is dat een kerstvakantie met veel rust, wandelingen maken, boeken lezen, eten koken, zwemmen en spelen met de kinderen.

Nog een paar dagen, dan dringen de verplichtingen zich weer op. Dat is niet erg, hoewel we het jammer vinden dat de vakantie bijna voorbij is. Juist die afwisseling van een druk gezinsleven en een dito baan met een korte, vacante, periode van niets doen is goed. In dat niets doen lees je wat, luister je wat, praat je wat, pieker je wat. Je beschouwt zo hoe het één ander in je leven verloopt en je maakt de balans op. En hoe die reflectie ook verloopt, uiteindelijk blijft altijd over: wij niets en Hij alles.
Om met de 17e -eeuwse predikant en dichter Van Lodenstein te zeggen of te zingen:

Hoog, omhoog, het hart naar boven!
Hier beneden is het niet:
’t Ware leven, lieven, loven
Is maar, daar men Jezus ziet.
Wat men hoor’ of zie op aard’,
Is ons kost’lijk hart niet waard:
Wil men leven, lieven loven;
Hoog, omhoog, het hart naar boven!