De operatie is geslaagd.
Vanmiddag om 14.00 uur is Joëlle de operatiekamer binnen gereden. Even na zessen kregen we het telefoonbericht dat de operatie was gelukt!
Vanmorgen vroeg op pad gegaan om op tijd in het ziekenhuis te kunnen zijn. Om 9.30 uur waren we er. Er zijn wat onderzoeken gedaan, en Joëlle is opgenomen op de kinderverpleegafdeling. Uiteindelijk hebben we daar moeten wachten tot 14.00 uur, omdat een andere operatie uitgelopen was. Ondanks dat Joëlle om 6.30 uur haar laatste voeding gehad had (ze moest nuchter de OK in), bleef ze rustig en de meeste tijd lag ze lekker te slapen. Daardoor konden wij ook in alle rust wachten.
Eén van de ouders mocht mee de OK in. Lianne is meegegaan. (Ik mocht er toch geen foto’s maken). In de OK was het druk! Twee kaakchirurgen en de professor, twee KNO artsen, drie anasthesiologen, mensen van de plastische chirurgie, en de ondersteunende mensen. Nadat Joëlle in slaap gebracht was moest Lianne de OK verlaten. Het wachten kon beginnen.
We hebben tot even na 18.00 uur moeten wachten op bericht. Maar het was dan wel een positief bericht: de operatie was geslaagd. Professor Koole stond ons zelf op te wachten op de IC, en legde enthousiast uit dat het aardig gelukt was. Hij gaf aan erg tevreden te zijn met het resultaat.
Voor ons was de aanblik van Joëlle de meest heftige ervaring van vandaag. Ze werd (en wordt) nog beademd. Ze wordt in slaap gehouden (in elk geval tot morgen) en krijgt medicatie. Daardoor ziet ze er wat opgezwollen uit, en ligt ze erg stil. Ook ziet ze erg bleek. De bult in haar mond is weg, en van de meerdere stukken tong is één geheel gemaakt. Het ziet er opgezwollen uit, en verder zie je vooral veel hechtingen.
Het weerzien van Joëlle hebben we samen even moeten verwerken. Even de tijd genomen om alles door laten dringen. We realiseren ons dat alles heel goed is gegaan. We zien ook dat er nog veel moet genezen in haar mond. Meer dan ooit beseffen we dat alles in Gods Hand is. En Hij heeft ook de operatie laten gelukken. Hem zij de eer daarvoor!
Vannacht blijven we in het ziekenhuis slapen. In het Ronald McDonaldhuis is geen plek, en de ouderslaapkamers in het ziekenhuis zijn bezet. Dus we slapen op de oorspronkelijke opnamekamer van Joëlle op de kinderverpleegafdeling. Door een stuk of vier zusters is er een extra (ziekenhuis)bed geregeld, en hangen er wat moltonachtige doeken voor het raam. Want ja, we willen wel wat privacy natuurlijk. Er wordt dus goed op ons gepast.
We hopen dat Joëlle na een nacht slapen opknapt, en dat de wondjes snel genezen zodat de aanblik ook snel beter wordt. En misschien kunnen we morgen weer wat contact met haar maken!
Het was een lange dag, met veel wachten en veel indrukken. We gaan zo weer even bij haar kijken, en daarna proberen zelf ook wat te rusten en te slapen. Zodra er meer te melden is, zullen we dat op deze plek doen.