Vanmorgen vroeg al gelijk gebeld door het WKZ. Nieuwe operatiedatum: 2 oktober. Dat is a.s. woensdag. Ze staat dan 2e op de planning, we moeten er om 7.00 uur zijn. Verwachting is dat ze rond 8.30 uur wordt geopereerd.
Fijn dat het WKZ het zo adequaat oppakt. Dat voelt alsof ze onze teleurstelling begrijpen. We weten namelijk dat 2 oktober gisteren al helemaal vol gepland stond. Ze hebben dus de planning omgegooid om Joëlle toch zo snel mogelijk te kunnen helpen. Daar zijn we blij mee. Ook zijn we blij dat we nu niet opnieuw heel lang moeten wachten op een nieuwe datum. Ondanks de teleurstelling zijn we er van overtuigd dat ze alles hebben gedaan om het voor ons zo goed mogelijk te regelen. We realiseren ons dat deze situatie overmacht was, en dat niemand er wat aan kon doen.
Gisteravond toen we ingepakt hadden en naar huis gingen stonden we met Joëlle in de lift. Er stond nog een moeder in de lift. Binnen drie seconden raakten we aan de praat. Wat bleek: haar dochtertje van 4 maanden was die dag geopereerd aan onder meer een schisis. En de operatie was ruim een uur uitgelopen, tot ver na 13.00 uur. De operatie was ook niet geheel geslaagd, en zal nog een vervolg moeten krijgen. Toch optimisme, toch hoop. Het kindje zag er al zo mooi uit. Deze moeder was na een lange, lange, lange dag eindelijk in de gelegenheid om een luchtje te gaan scheppen.
Door dit verhaal realiseer je je: dat de operatie niet doorgegaan is, is geen keuze geweest. Er liggen zoveel verhalen aan ten grondslag. En voor ons was het bijzonder om één van die verhalen te horen. Het heeft ons geholpen om deze teleurstelling te accepteren. We hebben het hier al vaker genoemd: naar onze beleving gebeurd niets voor niets. Toeval bestaat niet. Daarom was ook deze dag, met alle ervaringen, goed.