Vanmiddag hebben we telefonisch uitslag gekregen van de MRI scan. Als eerste werd ons het goede nieuws verteld dat de zwelling die weggehaald moet worden zo goed als zeker niet in verbinding staat met de hersentjes. Daarmee is het risico op hersenbeschadiging ten gevolge van de operatie zeer klein geworden.
Wel is er op de scan een nieuwe complicatie ontdekt: er is een derde wervelslagader aanwezig. Deze loopt vanaf de aorta naar het hoofd, en heeft een verbinding met de weg te halen zwelling. Normaal gesproken zijn er twee van deze slagaders (links en rechts) Joëlle heeft er één extra, die door het midden loopt. Deze slagader kan voorzover nu bekend gewoon blijven zitten, maar moet uiteraard los gemaakt worden van de zwelling.
Door deze ontdekking zal er bij het voorbereiden van de operatie een extra plan gemaakt moeten worden om de zwelling los te maken van de slagader. Dat vraagt extra specialisme op dit gebied. En er zullen extra voorzorgsmaatregelen genomen worden zoals het klaarzetten van extra bloed (waarvan overigens niet zeker is dat het ook echt nodig is).
Gemengde gevoelens dus. We zijn erg opgelucht dat de hersens goed beschermd liggen. Een derde slagader in je hoofd… tsja… daar is eigenlijk niet zoveel over bekend. Gaat dat voor problemen zorgen? Weten we niet. Tot nu toe heeft ie dat niet gedaan. De artsen gaan er van uit dat ie dat ook niet gaat doen. Bijzonder is het wel. Maar daar kijken we inmiddels niet meer raar van op 😉
De vervolgstap is het plannen van de operatie. Daar zijn weer de nodige man- en vrouwschappen voor nodig. Het is de bedoeling dat er deze maand een datum komt. Dus voor 1 november zouden we moeten weten wanneer de operatie uitgevoerd wordt. Hiervan worden we schriftelijk op de hoogte gesteld.
Naast deze ontwikkeling gaat het met Joëlle goed. Er zijn wat problemen met het binnen houden van de voeding. Onlangs heeft ze in een paar dagen tijd 5 keer de sonde uitgespuugd, en hem er 2 keer uitgetrokken. Het is een zoektocht naar goede oplossingen, en het vraagt de nodige energie en aandacht. Maar ze lijkt zich tot op heden goed te ontwikkelen, zowel verstandelijk als motorisch. Ze begint steeds meer te brabbelen. En lachen doet ze nog iedere dag! Als we tot nu toe de balans opmaken dan kunnen we niet anders zeggen dan dat God ons tot hiertoe heeft geholpen. Ook voor het toekomende is ons oog op Hem gericht. “Zijn macht is groot, Zijn trouw zal nooit vergaan!” (naar Psalm 93).