Rond 17.00 uur vanmiddag zijn we, met Joëlle, thuis gekomen! Het is allemaal erg snel gegaan. De kaakchirurg gaf aan dat alles zeer goed geneest. Alle medische controles waren goed. Joëlle krijgt geen medicatie meer, en moet in feite alleen verzorgd worden. En dat kunnen we thuis ook! Vandaar dat we, voor ons onverwacht, vanmiddag naar huis werden “gestuurd”. Het is voor ons bijna niet te begrijpen; woensdagavond, net geopereerd, aan de beademing en de apparatuur, nog niet in staat haar ogen open te doen, opgezwollen van het vocht door de medicatie, op de IC… en zaterdagmiddag naar huis. Hoe wonderlijk.
Het gaat ook echt goed met haar. Ze is wel verdrietig en moet nog erg bijkomen. Ook heeft ze veel last van krampjes door de anti-biotica. Ze kan haar vingers niet goed in haar mond doen waardoor ze de rust mist als ze wil slapen. Dat is allemaal wat vervelend, maar met alle extra aandacht die we haar geven komt ze daar wel doorheen. Inmiddels begint ze meer te slikken. Dat is al heel fijn. Ook haar tongetje zien we veel bewegen. Ze probeert ook voorzichtig te ontdekken hoe ze toch een duimpje in haar mond kan stoppen, hoewel dat waarschijnlijk nog pijnlijk is gezien haar reactie.
Het thuis zijn geeft rust. Wel draaien we 24-uurs dienst nu, en dat is ook weer intensief. Maar het had zoveel anders gekund… De berichtjes, kaartjes, wensen, etc. stromen inmiddels weer binnen. Hartverwarmend. Het vervuld ons opnieuw met grote dankbaarheid!